> O byciu

Mam takie wspomnienie z czasu, kiedy byłem mniej więcej w szkole podstawowej.

Od czasu do czasu, nie jakoś często, zdarzało mi się przez chwilę pomyśleć o tym, że jestem. Przychodziło mi wtedy do głowy takie pytanie. 

Jak to jest być?

Było to niezwykle ciekawe poczucie i pojawiało się to we mnie zupełnie naturalnie. Po tym pytaniu najczęściej przeradzało się to w obawę. Nie wiem z czego ona wynikała, ale dotykała jakoś poczucia samotności. Nie byłem świadom wtedy jednej, bardzo ważnej rzeczy.

Dzisiaj już zupełnie umyślnie staram się jak najczęściej łapać te chwile. Chwile uważności na to gdzie jestem, na to co w tym momencie robię, na to jak to jest czuć i jakie to poczucie jest. Lecz to poczucie jest już zupełnie inne. Nie kończy się na obawie, lecz właśnie na pokoju. Pojawia się najczęściej wtedy lekki uśmiech na mojej twarzy.

Dlaczego dziś przeżywam to inaczej? Ta ważna rzecz, której mi wówczas brakowało, a która towarzyszy mi dziś, to świadomość Jego obecności i bliskości. Świadomość zanurzenia w Tym, który wypełnia najgłębsze zakamarki Życiem.

Jestem, bo Ty Jesteś.

Towarzyszy mi wtedy jedno, ważne dla mnie zdanie, które po cichu przenika do samego Serca.

Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, zmiłuj się nade mną.